(εκδόσεις ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, τόμος Α2 και Α3)

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Θόδωρος Χατζηπανταζής, Λίλα Μαράκα

Αποσπάματα από τις πρώτες ελληνικές επιθεωρήσεις:

 1. ΜΙΚΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ: "Λίγο απ' όλα" (1894):
Το μεγαλύτερο μέρος της επιθεώρησης καλύπτει η απεικόνιση όχι συγκεκριμένων γεγονότων της χρονιάς, αλλά χαρακτηριστικών φαινομένων και καταστάσεων της εποχής. Aπ' αυτά άλλα καυτηριάζονται με τη σάτιρα (οι ζητιάνοι που ήταν η πληγή για την Αθήνα, οι λιμοκοντόροι που πείραζαν τις μοδιστρούλες και ήταν ένα τυπικό φαινόμενο στους δρόμους, οι Βουλευτές κ.λ.π.) και άλλα παρουσιάζονται περισσότερο περιγραφικά, σα στιγμιότυπα (οι καντάδες, οι έρωτες υπηρετριών με φαντάρους κ.λ.π). Ιδιαίτερη ευκαιρία να υπεραμυνθεί για την ηθική (την υπέρμετρη ηθικολογία, εξάλλου, είχε επισημάνει και η σύγχρονη κριτική) βρίσκει ο συγγραφέας στις σκηνές του χορού μεταμφιεσμένων στο "Βαριετέ", με γυναίκες προσωπιδοφόρους, που είναι από "σπίτι" και συναναστρέφονται με ελευθεριότητα τους κυρίους ή σουπάρουν μαζί τους στα σεπαρέ του επάνω πατώματος.

Πίσω από το υψωμένο δάχτυλο του υπερασπιστή της ηθικής, που δείχνει ολ' αυτά για να καυτηριάσει την έκλυση των ηθών, μπορεί να δει κανείς, σε υποτυπώδη βαθμό βέβαια, την κατοπινή τάση της Επιθεώρησης να παρουσιάζει θέματα από τον κύκλο που κάθε εποχή θεωρεί σκανδαλιστικό.


Η πρεμιέρα ήταν το καλλιτεχνικό γεγονός που όλη η Αθήνα περίμενε με ανυπομονησία. Μικρές ειδήσεις και προαναγγελίες στις εφημερίδες υποδαύλιζαν το ήδη ζωηρότατο ενδιαφέρον του κοινού. Προαναγγελία του έργου έχει η εφημερίδα "Ακρόπολις" από τις 9 Αυγούστου και στις παραμονές της πρεμιέρας τα φύλλα δημοσιεύουν διάφορες πληροφορίες για το "περιεργότατον" έργο, που ο κόσμος περιμένει "μετά πολλής ανυπομονησίας" για το οποίον "τόσα από καιρόν λέγονται" και που συγγραφέας του είναι ο γνωστός Μ.Λάμπρος, από τις πιο γνωστές προσωπικότητες της πνευματικής ζωής της Αθήνας. Ηταν βουλευτής Αρτας και διετέλεσε για πολλά χρόνια γραμματέας του φιλολογικού συλλόγου "Παρνασσός".

"ΛΙΓΟ ΑΠ'ΟΛΑ"
Σκηνή Β'
Κουριέρηδες Ξενοδοχείων, Φύλαξ Σταθμού και Εφημεριδοπώλης
ΚΟΥΡΙΕΡΗΔΕΣ (Αδουν):
Πω, πω, κόσμο που θα' χουν τα τραίνα
δε θα' χη το πλήθος, παιδιά, μετρημό
πω, πω, πω.
Λόρδοι θα' ρθουν τρανοί απ' τα ξένα,
Κουριέρηδες όλοι εμπρός στο σταθμό!
Σταθήτε, σταθήτε / φευγάτε απ' τη μέση
παράς δεν θα πέση / σαν τώρα ποτέ...
Μπρε!!

Πω, πω, κέρδη, πω, πω, ευτυχία
θα χάσουμε πλέον το λογαριασμό
πω, πω, πω.
Ολα τώρα τα ξενοδοχεία
θα βρουν εργασίες χωρίς τελειωμό.
Σταθήτε, σταθήτε / φευγάτ' απ' τη μέση
παράς δεν θα πέση / σαν τώρα ποτέ...
Μπρε!!
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Α': -Τί είν' αυτό, βρε συ. Τί παράρτημα.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΠΩΛΗΣ: -Να, το παράρτημα και η άφιξις των Τριπολιτών.
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Α': -Καμιά ψευτιά πάλιν. Φέρε εδώ (αγοράζει και αναγιγνώσκει).
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Β': -Για διάβασε δυνατά.
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Α': -"Σήμερον δι' εκτάκτου αμαξοστοιχίας αφικνείται εκ Τριπόλεως η
Συντεχνία των Φανοποιών και η Συντεχνία των Σιδηρουργών. Εις
τους αδελφούς ημών τούτους, αφικνουμένους ίνα δώσωσι μεθ'
ημών τον αδελφικόν ασπασμόν, επιβάλλεται ίνα γίνη ως οιόν τε
μεγαλοπρεπεστέρα υποδοχή. Τα προεδρεία των ενταύθα Συντεχνιών
των Φανοποιών και των Σιδηρουργών συνεδριάσαντα, εψήφισαν ίνα
τα μέλη αυτών μετά των οικείων σημαιών συνέλθωσιν
ώρα 5η μ.μ. εις τον Σταθμόν Αθηνών και υποδεχθώσι τους αφικνουμένους
αδελφούς. Αλλά και εις τον λαόν εν γένει της πρω τευούσης,
επιβάλλεται το καθήκον ίνα υποδεχθή σύσσωμος τους
ερχομένους Τριπολίτας".
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Γ': -Βρε αδελφέ, σώνει!
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Β': -Τι μας μέλλει, αδελφέ! Αστ' αυτά!
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Α': -(Αφήνων το παράρτημα) Ξεύρεις, φίλε μου, πως μ' αυτάς τας
εκδρομάς πάνε να λυσσάξουνε τα ξενοδοχεία και το κυριώτερον,
πάμε να λυσσάξουμε εμείς. Τώρα βγήκε η μόδα να ταξιδεύουν
με φθηνό ναύλο πάει κι έλα. Ερχονται στην Αθήνα, κάθονται
μια δυο ημέρες και έπειτα χαιρετίσματα και καλή σας νύχτα.
ΦΥΛΑΞ ΣΤΑΘΜΟΥ: -Και τί κακό σας κάνει αυτό.
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Α': -Μας κάνει, πρώτον, ότι αυτοί που έρχονται, δεν έρχονται στα
ξενοδοχεία, μόνο οικονομιούνται εδώ και εκεί στα δικά τους
πατριώτικα σπίτια. Δεύτερον, όπου μαζί μ' αυτούς έρχονται και
δυο τρεις καλοί, οι οποίοι αν δεν ήτον η εκδρομή θα έρχουνταν
στην Αθήνα και θα έμεναν όχι δυο ημέρες, αλλά μιαν εβδομάδα,
και τρίτον και κυριώτερον, ότι σου έρχονται όλοι μπουλούκι,
μπουλούκι φεύγουν από τον σταθμόν και άιντε να τσακώσης
κανέναν να τον πάρης εις το ξενοδοχείον, να πάρης το μπαξίσι
σου.
ΦΥΛΑΞ ΣΤΑΘΜΟΥ: -Ωστε ο καυγάς για το πάπλωμα!
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Α': -Μήπως σεις οι Σιδηροδρομικοί δεν το κάνετε για το πάπλωμα.
Βλέπετε, τώρα που τα βαπόρια σας έδωκαν και καταλάβατε στους
καθημερινούς δρόμους, τώρα που με τα βαπόρια τραβάει κανείς
χάρισμα στην Πάτρα, στο Ναύπλιον και παντού, αναπνέει τον
μπάτην τον ολόφρεσκον..., μου βγάλατε τας εκδρομάς , την αδελφότητα
των πόλεων, την επικοινωνίαν των κατοίκων, λόγια τόσον
μεγάλα και παχιά, όσο μικρά και ελεεινά είναι τα βαγόνια και οι
γραμμές σας.
ΦΥΛΑΞ ΣΤΑΘΜΟΥ: -Βρε αμάν, κάμε νισάφι... Πήρ' η γλώσσα σου κατήφορο.
Αυτό γίνεται για το καλό του Εθνους!
ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Β': -Για το καλό της Εταιρίας. Σαν θέλετε το καλό του έθνους, βάλτε
δύο τρία τραίνα χάρισμα κάθε τόσο, να φέρνουν τον φτωχό κόσμο.
Σαν θέλετε το καλό του έθνους, κατεβάστε τους καθημερινούς ναύλους,
σαν θέλετε το καλό του έθνους...

(Ακούεται ήχος βαρβαροφώνων. Σπεύδουν όλοι προς θέαν)

ΚΟΥΡΙΕΡΗΣ Α': -Μωρέ είναι οι τενεκετζήδες με τας σημαίας. Ερχονται να υποδεχθούν
τους τενεκετζήδες. Τενεκές που τους λείπει!


(Εισέρχονται αι Συντεχνίαι με δύο σημαίας και με βαρβαρόφωνα.
Κόσμος πολύς, εφημεριδοπώλαι, παίδες και υποδηματοκαθαρισταί,
και επί κεφαλής ο μικρός εν αρχή πωλητής).

2.ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΝΝΙΝΟΣ - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΚΟΠΟΥΛΟΣ: "Παναθήναια 1911"
Και ο πιο καλοπροαίρετος ακόμη αναγνώστης δε θα κατορθώσει να διατηρήσει για
πολύ μεγάλο διάστημα ψευδαισθήσεις για τη λογοτεχνική αξία των "Παναθηναίων
1911".
Εκείνο, όμως, που δε θα συναντήσει μεγάλη δυσκολία να επισημάνει ο καθένας είναι
η αξία που έχει το κείμενο των "Παναθηναίων" σαν ντοκουμέντο της εξελικτικής
πορείας της νεοελληνικής κοινωνίας στις αρχές του αιώνα μας. Γραμμένο ακριβώς
σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές αυτής της πορείας, καθρεφτίζει με σπαρταριστή
ζωντάνια τις αντίρροπες δυνάμεις που πήραν μέρος στη ντόπια ιστορική ζύμωση.
Και μας χαρίζει μιαν αφελή, αλλά αυθεντική εικόνα της αθηναϊκής μητρόπολης, τη
στιγμή ακριβώς που ισοζυγίζεται αμφίβολη ανάμεσα στο επαρχιώτικο παρελθόν της
και στο κοσμοπολίτικο μέλλον της.


"ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ 1911" Σκηνή Δ'
ΑΧΙΛΛΕΥΣ: -Μπρέ! Ο Βασίλης!...Τί συμβαίνει εδώ.
ΒΑΣΙΛΗΣ: -Α! Να ο κουμπάρος μου, ο κυρ Αχιλλέας! -Πές του αυτουνού του μαγκούφη, να μ' αφήση!
ΑΧΙΛΛΕΥΣ: -Αφησ' τον άνθρωπο γρήγορα! Τί τρόπος είν' αυτός. Πώς τολμά να βιαιοπραγή έτσι η εξουσία.
ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΗΣ: -Και ποιός είσαι του λόγου σου που επεμβαίνεις. Δε μας λες.
ΒΑΣΙΛΗΣ: -Είν' ο κουμπάρος μου ο βουλευτής!
ΑΧΙΛΛΕΥΣ: -Θέλεις να μάθης ποιός είμαι. Να σου το πω:

Ασμα

Ερχομαι στην Αθήνα
ασίκης βουλευτής
και με προσόντα φίνα,
τρανός ανορθωτής.

Πάνε πια τα παλιά,
την Ανόρθωση ζητώ
και κορδόνι κι ελιά
τα μουντζώνω, τα πετώ!

Θα γενώ και υπουργός,
όπως γίνονται πολλοί,
αφού δράσω ενεργώς
μέσα στη Διπλή Βουλή.

Αγορεύω δυνατά,
κι είναι αι κρίσεις μου σοφαί
και του κάθε φαφλατά
δε με πιάνουν αι μομφαί!
Ναί! Ναί!
Και με τούτα και μ' αυτά -
Ναί! Ναί!
θα τραβώ με το λουφέ!

Ανόρθωση με πόνο
ζητώ και κυνηγώ,
Το Σύνταγμα μπαλώνω,
μπαλώνομαι κι εγώ.

Ευνομία παντού
να σκορπάμε τον παρά
στην υγειά του κουτού
κι όλα πάνε μια χαρά.

Με καμιά διακοπή,
μ' ένα όχι, μ' ένα ναι,
στων κοινών την προκοπή
συνεισφέρω ρεφενέ.

Και μου δίδουν για καφέ
ρουσφετάκια ζηλευτά,
τί τα θέλεις, αδελφέ,
μας χρειάζονται κι αυτά!
Ναί! Ναί!
Και τραβώ και το λουφέ -
Ναί! Ναί!
Και τσεπώνω δυνατά!

ΑΧΙΛΛΕΥΣ: -Εκατάλαβες τώρα, ποιός είμαι.
ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΗΣ: -Εχω ευχαρίστηση που σας εγνώρισα. Κόπιασε τώρα και του
λόγου σου μέσα, να ευχαριστηθής.
ΒΑΣΙΛΗΣ: -Στάκα, ωρέ!..
ΑΧΙΛΛΕΥΣ: -Σε διατάσσω να τον αφήσης εν ονόματι της Ανορθώσεως!
ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΗΣ: -Και τί μπαίνει η Ανόρθωσις μ' αυτόν εδώ.
ΒΑΣΙΛΗΣ: -Μαζί θα την κάμωμε, βρε!
ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΗΣ: -Πώς, δηλαδή, εργολαβικώς την επήρατε κι οι δυο σας την
Ανόρθωση.
ΑΧΙΛΛΕΥΣ: -Μάλιστα, κύριε. Ολοι οι πολίται πρέπει να συντελέσουν εις αυτό το
εθνικόν έργον.
ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΗΣ: -Αφού είν' έτσι, παρ'τονε!..Χάρισμά σου! Και καλή Ανόρθωση!
ΠΡΑΞΙΣ ΤΡΙΤΗ Σκηνή Β'
ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΗΣ: -Μωρέ, τί είν' αυτός εκεί κάτω. Ποιά κυνηγάει...
Κάτι λαθρεμπόριον θα είναι. Δεν το' χω σκοπό να τους πάρω
στο κυνήγι, ας κάνουνε ζεύκι τους οι άνθρωποι! Από την ημέρα
που απεφάσισε η αστυνομία να ηθικοποιήση τον κόσμο,
καθημερινώς έχουμε απαγωγές, σκάνδαλα. Σαν εκείνο το σημερινό
επεισόδιο που μου συνέβηκε, μ' εκείνους τους ερωτευμένους
που έπιασα. Είναι φοβερό! Δεν μπορεί κανείς να κάνη τη δου-
λειά του.

Ασμα

Ξαπλωτοί με τεμπελιά
μες το ντάλα μεσημέρι
από κάτω απ' την ελιά
είχαν στήσει τη φωλιά.
και γλυκά λογάκια λένε
κι είπα μέσα μου, καημένε,
σου εκόπηκε η λαλιά σου,
δεν αρχίζεις τα φι.............
τρούλα τρούλα τρουλαλά.

Νά κι αρχίζουν τα φιλιά
ζωηρά κι αγριεμένα
και δεν βγάζουν πια μιλιά
κι όλα αυτά μπροστά σε μένα!
Τί να κάνω, να με ιδούνε,
ή ν' αφήσω να τα πούνε.
να μην πάρουνε χαμπάρι
πως κρατούσα το φαν.......
τρούλα τρούλα τρουλαλά.

Μα εκείνοι προχωρούν
και δεν ξέρω πού θα φθάσουν
όπως πάνε πια μπορούν,
κάθε όριον να περάσουν.
Τότε το μουστάκι στρίβω
και τη φούρκα πια δεν κρύβω,
τρέχω απάνω ολοίσα,
να τους κόψω αυτή τη λυσ......
τρούλα τρούλα τρουλαλά.

Και τους λέω: μωρέ, μή!
Τόσην ώραν σας κοιτάζω,
φθάνουν οι παροξυσμοί,
όλα ας μείνουν εκκρεμή,
γιατ' αλλιώτικα σας τάζω,
να σας πάω εις το τμήμα
και να σβήσω τον καημό σας
με ξυλιές στον πισ................
τρούλα τρούλα τρουλαλά.

3. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΩΠ - ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ - Μ. ΛΙΔΩΡΙΚΗΣ: "Ξιφίρ Φαλέρ" (1916)
Οπως είχε γράψει η εφημερίδα "Αθήναι", το "Ξιφίρ Φαλέρ" αποτελεί αναμφισβήτητα "το μεγαλύτερον θεατρικόν γεγονός της Ελλάδος από θεαματικής ιδίως απόψεως και από απόψεως πλούτου". Ηταν η πιο πολυέξοδη επιθεώρηση που παίχτηκε ποτέ. Η χλιδή της έμεινε θρυλική στα χρονικά της αθηναϊκής σκηνής και η ανάμνησή της εξογκώθηκε με το πέρασμα του χρόνου, πέρα ίσως από οποιαδήποτε δυνατότητα ρεαλιστικής εκτίμησης. Η επιθεωρησιακή ροπή προς τη θεαματικότητα, που ξεκίνησε ουσιαστικά από τα "Πολεμικά Παναθήναια" και το "Πολεμικό Πανόραμα" του 1913, για να εμπεδωθεί με τον "Παπαγάλο 1914" και το "Πανόραμα 1915", βρήκε στην παράσταση του "Ξιφίρ Φαλέρ" την τελική της κορύφωση. Το κείμενο και η μουσική πέρασαν σε εντελώς δεύτερη μοίρα και τα σκηνικά, τα κοστούμια, ο φωτισμός, τα εξαρτήματα, ο μηχανισμός της παράστασης γενικά, μπήκαν σε πρώτο πλάνο. Το "Ξιφίρ Φαλέρ" στάθηκε η αυθεντικότερη καλλιτεχνική έκφραση νεοπλουτικών ιδανικών της καινουριοσχηματισμένης αστικής τάξης της Αθήνας.

"ΞΙΦΙΡ ΦΑΛΕΡ"

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Εισαγωγή


(Μεθ' ο, αιρομένης της αυλαίας, και εξακολουθούσης της μουσικής, φαίνονται νέφη, τα οποία σιγά σιγά διαλύονται και παρουσιάζεται η του προλόγου σκηνογραφία. Μεγαλοπρεπής αίθουσα επί του Ολύμπου, ης η οροφή στηρίζεται επί κιόνων. Η αίθουσα αυτή χρησιμεύει ως γραφείον του Αρεως, Υπουργού επί των Στρατιωτικών. Εις το βάθος μεταξύ των κιόνων μεγαλοπρεπή παραπετάσματα, όπισθεν των οποίων θα φαίνεται α βόλ ντ' ουαζώ, καιομένη η Ευρώπη. Δεξιά είσοδος φέρουσα εις τον κοιτώνα του Υπουργού. Αριστερά δύο θύραι φέρουσαι, η μεν προς την αίθουσα αναμονής, η δε προς τα δεξιά γραφείον των Δακτυλογράφων. Εμπρός αριστερά το γραφείον του Υπουργού, εφ' ου υπάρχουν διάφορα δείγματα οβίδων, όπλων, και ασφυξιογόνων αερίων εντός φιαλών. Επίσης μικρόν τηλέφωνον. Προς το βάθος μέγα τηλεσκόπιον).
Σκηνή Ε'
Ερως και οι άνω
ΕΡΩΣ: -(Εισέρχεται πηδών και έπειτα στρέφεται προς το βάθος, όθεν εισήλθε).
Ελάτε κορίτσια. (Στρέφεται προς τα εμπρός). Α! Εδώ είναι και οι δύο
οι μπαμπάδες μου!
ΑΡΗΣ: -Οι δακτυλογράφισσες είπα να μείνουν έξω. Λέγε τώρα τί θέλεις εσύ.
ΕΡΩΣ: -Εγώ άμα θέλω κάτι τί, το παίρνω δίχως άδεια.
ΓΙΩΡΓΟΥΛΑΣ: -Ε ρε, χάζι που σου' χει του διαόλου ο κουραμπιές.
ΑΡΗΣ: -Ακουσες. Κουραμπιέ σε είπε ο Γιωργούλας και με το δίκιο του. Επί
τέλους δε μου λες ποιά ηλικία σε παίρνει εσένα.
ΕΡΩΣ: -Και ποιά δε με παίρνει εμένα. Υπάρχει ηλικία που να μην είμαι κι εγώ
μέσα. Δεν σου είπα όμως πως έφερα και τις Μούσες.
ΓΙΩΡΓΟΥΛΑΣ: -Βρε τη μουσίτσα!
ΑΡΗΣ: -Εκείνες να έλθουν αργότερα.
ΕΡΩΣ: -Δεν μπορούν πλέον να είναι δακτυλογράφοι! Εχουν παράπονα τα κορίτσια.
Αφησε πια τη Γλυπτική, την Αρχιτεκτονική και τη Ζωγραφική! Εγιναν
αγνώριστες. Κάτι μούτρα σπασμένα... σακατεμένα! Κύριος οίδε πότε θα
βγουν από το νοσοκομείον.
ΑΡΗΣ: -Καλέ άστες αυτές. Εσύ έχεις κανένα παράπονο.
ΕΡΩΣ: -Για μένα, μη σε νοιάζει. Εγώ και εις τον πόλεμον ακόμη κάνω τη δουλειά
μου. Αλλά είναι κατάστασις αυτή. Η μαμά μου η Αφροδίτη να καταντήση
δακτυλογράφος του Ολύμπου! Τί θα γίνη ο κόσμος!
ΓΙΩΡΓΟΥΛΑΣ: -Εννοια σου και τουλόγου σου είσαι αρκετός να τον κάνης άνω-
κάτω!
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: -Τον έχει, βλέπεις, αναλάβει η αφεντιά του τον κόσμο εργολαβικώς!
ΓΙΩΡΓΟΥΛΑΣ: -Αμ βέβαια, ούλο και μ' εργολαβίες έχει να κάνη τουλόγου του.
ΕΡΩΣ: -Αν δεν ήμουν εγώ, ο κόσμος θα ήτο χαμένος, με τους πολέμους που του
άναψαν στη ράχη οι σεβαστοί μου πατέρες από δω. Αλλ' έννοια σας, και με
τη σαϊτα μου αυτήν εδώ, εγώ θ' αναγεννήσω τον κόσμο πάλι, και θα ανα-
στήσω την ανθρωπότητα.

Ασμα ΕΡΩΣ: -
Αν είσαι του πολέμου
σύ Αρη ο θεός
εγώ της Αφροδίτης
είμ' ο τρελλός ο γυιος.
    Και με κλειστά τα μάτια
αν ρίξω σαϊτιά,
καθόλου δε λοξεύει,
κτυπάει στην καρδιά.
Τικ τακ η φτωχή σαν κάνη
θα πη πως έχει μέσα της φωτιά
γερή γερή φωτιά,
που μόνον να την σβήσουν μπορεί
δικά μου τρυφερά γλυκά φιλιά,
γλυκά φιλιά.

ΧΟΡΟΣ: - Ο Ερως δίνει κάθε ζωή
κι είν' η δόξα αυτός,η χαρά, }
με τη δική του την πνοή } (δις)
σκορπά μακριά τη συμφορά.
ΕΡΩΣ: -
Κι αν τους θεούς τους άλλους
από την κορυφή
γκρεμίσαν του Ολύμπου
ένα καλό πρωϊ,
    Εμένα στο βωμό μου
μ' αφήσανε ψηλά!
Ο Έρως κυβερνούσε
κι αυτός θα κυβερνά.
Τικ τακ η φτωχή σαν κάνη
θα πη πως έχει μέσα της φωτιά,
γερή γερή φωτιά,
που μόνον να την σβήσουν μπορεί
δικά μου γλυκά φιλιά,
γλυκά φιλιά.


ΧΟΡΟΣ: - Ο Ερως δίνει κάθε ζωή
κι είν' η δόξα αυτός, η χαρά, }
με τη δική του την πνοή } (δις)
σκορπά μακριά τη συμφορά.
ΑΡΗΣ: - Ελα τώρα, δίνε του! Δρόμο! Εχουμε εργασίαν εδώ. Κύριε Προσωπάρχα, να εισέλθουν οι Μετωπάρχαι, αντιπρόσωποι και πληρεξούσιοι Υπουργοί των Μεγάλων Δυνάμεων, διά την αναφοράν του ημερονυκτίου.
ΠΡΟΣΩΠΑΡΧΗΣ: -Αμέσως, κ.Υπουργέ! (Φεύγει).
ΑΡΗΣ: -(Βλέπων από τα ανοικτά παραπετάσματα). Ω!ω! Φωτιά και λάβρα πάλι σήμερα. Χαλασμός κόσμου γίνεται εκεί κάτω! (Τηλεσκόπιον). Τρομερή καντρίλια παίζεται εις το Βερδέν. Ω! Να! Κι οι Ρώσοι εκεί κάτω εις την Βουκοβίναν πιασθήκαν πάλιν με τους Αυστριακούς!...Μπρε, μπρε τρεχάλα και κακό!...Αλλά τί βλέπω! Πήρε κι η θάλασσα φωτιά...πιασθήκανε οι Αγγλοι με τους Γερμανούς...Παν τα καράβια τα κακόμοιρα...Α! Ενική- σανε κι οι δύο...Χαλάλι τους!...
ΦΡΟΥΡΟΣ: -(Αναγγέλλει). Οι κύριοι Μετωπάρχαι.
ΑΡΗΣ: -Ας εισέλθουν...